Geschreven door gastauteur Gregor Staggl
Oman, Jebel Misht, 2 januari 2016
Jef Verstraeten, Gregor Staggl
Na 10 dagen klimmen en wennen aan de rotsen in het prachtige sultanaat Oman, besloten Jef, Wolfi, Phillip en ik dat het tijd was om te gaan voor de 1000 meter hoge wand van Jebel Misht. Deze berg werd een van de belangrijkste redenen voor de reis, nadat we de video hadden gezien van Hansjörg Auer en Much Mayr die 'Fata Morgana' klommen, een 7c-lijn door de zuidwand met slechts enkele haken.
Op de middag van nieuwjaarsdag 2016 kwamen we aan op onze kampeerplek en konden we eindelijk naar het indrukwekkende berggezicht kijken. Vol enthousiasme haalden we de gids tevoorschijn om alle verschillende routes te bestuderen die door de wand liepen. Daar was hij, "Fata Morgana". De naam zelf had iets onheilspellends en Jef en ik waren vastbesloten om het zelf te proberen. Toch was het behoorlijk intimiderend en daarom kozen we een andere route als testpiece.
'Make love not war', 7b, 25 touwlengtes door de zuidoostwand. Met zijn vele moeilijke touwlengtes (één 7b, drie 7a's en verschillende 6b+ tot 6c), dachten we dat het qua moeilijkheidsgraad vergelijkbaar was, maar minder serieus omdat alle Relais en moeilijke stukken waren sporadisch bestukt met haken. Ons doel was om als team de route in redpoint stijl te klimmen, dus bereidden we ons voor op een bivak op de richel na touwlengte 15. We moesten licht inpakken met 2 liter water per persoon, een paar repen en twee Snickers voor de top. Qua uitrusting was één set Totems aangevuld met enkele grotere en kleinere maten en wat nuts voldoende.
In de vroege uren van 2 januari gingen we op weg naar de contouren van Jebel Misht en bereikten we de bergwand net voor zonsopgang. Daar gingen onze wegen uiteen. Wolfi en Phillip, twee vrienden en reisgenoten, zochten de instap van 'Shukran' en Jef en ik zochten naar de kenmerken van onze lijn.
Bij het eerste daglicht begonnen we met klimmen en boekten we snel vooruitgang. Jef nam twee 7a's voor zijn rekening en ik leidde de 7b-touwlengte. Op één 6c-plaat na, die ik twee keer moest klimmen, beklommen we elke touwlengte in één keer en bereikten we al om 14.00 uur het bivakplatform. Klimmen in de zon met maar weinig water was vermoeiend, maar op dit tempo begonnen we te geloven in een beklimming in één dag. Uiteindelijk bereikten we de laatste moeilijke touwlengte, een 7a 50-meter crack. Vermoeid en dorstig was ik blij dat het weer Jef's beurt was om te leiden. Toen hij erin slaagde om onsight naar het volgende anker te klimmen, maakte ik vrolijk mijn standplaats leeg en klauterde omhoog om hem de verdiende high-five te geven. Vanaf dat moment waren er nog maar acht touwlengtes te gaan, veel 5's en niets moeilijker dan 6a+. In ons hoofd waren we al op de top en konden we beginnen met het plannen van een beklimming van de "Fata Morgana" route.
Het was nog twee uur tot de schemering. Om optimaal gebruik te maken van het resterende daglicht, stelden we de volgende drinkpauze uit tot de volgende standplaats. Met de rugzak nog om begon ik haastig aan de volgende touwlengte, een relatief korte 5+. Ik klom omhoog in de schoorsteen, plaatste een rode Totem op 5 meter en een groene op 10 meter. Dorstig en vermoeid pakte ik een rotsschub met mijn rechterhand, verdubbelde hem en wilde mijn gewicht naar de top trekken.
Wil jij ook op klimreis naar Oman? - Ga met berggids op stap, hier meer Info
Intussen is Gregor sportklimleraar, Jef en Wolfi berggidsen. Ga met één van ons Oman professionals op reis!
Terwijl eraan trok, bevond ik me plotseling in de lucht. Vallend en schreeuwend bereidde ik me voor op de impact. De val zou toen voorbij moeten zijn, maar dat was niet het geval. Ik haalde diep adem en schreeuwde opnieuw. In een ogenblik kwam ik abrupt tot stilstand en botste zijwaarts tegen de wand. Na 25 meter te zijn gevallen, hing ik onder het anker. De groene Totem was slecht geplaatst en brak onder de impact, dus hing ik aan de onderste, rode cam. Ik zou je nu kunnen vertellen dat mijn leven aan me voorbij flitste of dat mijn gedachten bij mijn ware liefde waren, maar om eerlijk te zijn was mijn eerste gedachte dat ik die stomme touwlengte opnieuw moest beklimmen. Daarna bekeek ik mijn linkerhand van dichtbij, die zwaar bloedde. Er was een diepe snee in mijn handpalm en toen ik de wond onderzocht, zag ik iets wits. "Verdomme! Heb ik mijn pezen doorgesneden?" Angstig probeerde ik al mijn vingers te bewegen en was ik behoorlijk opgelucht toen alles werkte zoals het hoort.
De top bereiken was nu uitgesloten. Jef moest me naar de vorige standplaats laten zakken, waar ik mezelf kon vastmaken. Nadat hij de rode Totem die mijn val had opgevangen had teruggenomen, abseilde hij naar mijn positie en hielp me met de behandeling van de wond. We probeerden mijn linkerduim met verband te immobiliseren en gelukkig kon ik nog steeds mijn linker vingers en mijn rechterhand gebruiken. Een beetje gekalmeerd gingen begonnen met het abseilen. Jef ging altijd als eerste en bereidde alles voor zodat ik kon volgen. Ik probeerde zoveel mogelijk te helpen en ofschoon we door mijn letsel zeker trager waren, bereikten we in minder dan twee uur de bodem (16 touwlengtes rapellen). De zon was een half uur eerder ondergegaan, dus zaten we in het donker, herstelden we wat kracht en aten we de Snickers die we hadden bewaard voor de top.
Het kostte ons nog steeds twee uur om het kamp te bereiken en bij onze auto te komen. Onderweg konden we met walkie talkies contact opnemen met Wolfi en Phillip, die erin waren geslaagd om de top van 'Shukran' te bereiken, en hen laten weten dat we op weg waren naar het ziekenhuis. Terwijl zij aan de lange afdaling begonnen, reden wij naar de volgende grotere stad genaamd Ibri. Op het einde van mijn krachten viel ik tijdens de rit in slaap en om middernacht kon ik eindelijk een arts zien. Met een grote maar oppervlakkige wond op mijn heup, een touwbrandwond op mijn rechterarm, veel krassen en een diepe snee in mijn linkerhand, had ik geluk. Geen gebroken botten, alleen wat hechtingen. Om half 5 's ochtends kon ik eindelijk in onze tent gaan liggen. Uitgeput, maar levend!
